ერთმა ჩემმა მეგობარმა ფილმი ნახა და თავის ბლოგზე მის შესახებ პოსტი დაწერა. დავინტერესდი და ფილმი მეც ვნახე, მაგრამ ამასობაში ჩემმა მეგობარმა ფეისბუქის პროფილი დროებით (?) გააუქმა. ჰოდა, მეც შთაბეჭდილებები ვეღარავის გავუზიარე და დავრჩი ასე პირში ჩალაგამოვლებული. :დ ამიტომ გადავწყვიტე ახლა აქ დავწერო.
”მონტი პაითონი და წმინდა გრაალი” 1975 წელს გადაღებული კომედიაა. მოკლე შინაარსი ასეთია – მეფე არტური მრგვალი მაგიდის რაინდებს კრებს და შემდეგ ღმერთის დავალებით ყველანი გრაალის თასის საძებნელად მიეშურებიან, გზაში კი უამრავი სასაცილო და აბსურდული თავგადასავალი გადახდებათ.
არტურის და მისი რაინდების გარდა ფილმში გვხვდება ადამიანთა რამდენიმე ჯგუფი, მაგალითად:
1. ”მკვდრები”, რომელთაც თავიანთი მკვდრები გააქვთ (რამდენჯერმე მეორდება შეძახილი ”გამოიტანეთ თქვენი მკვდრები!”).
2. ”ანარქო-სინდიკალისტები”, რომლებიც ტალახში იქექებიან ამ სიტყვების პირდაპირი მნიშვნელობით.
3. გლეხები, რომლებიც კუდიანებს დასდევენ.
რა თქმა უნდა, ყველა პერსონაჟი კომიკურია და გაშარჟებული, ყველას საქმიანობა ფუჭია და უგუნური; მაგრამ უნდა ითქვას, რომ ამ დაჯგუფებებს შორის ყველაზე სიმპათიურად სწორედ არტური და მისი რაინდები გამოიყურებიან. ისინი პატივისცემას იმსახურებენ, რადგან დანარჩენთა მსგავსად მდაბალი საქმიანობით არ კმაყოფილდებიან, სურთ რაღაც დიადი და მნიშვნელოვანი გააკეთონ. ისინი დონ კიხოტის მსგავსად კეთილის მოსურნე, მაგრამ რეალობას აცდენილნი არიან და მის მსგავსად ეხვევიან კომიკურ სიტუაციებში. მეფე არტური დონ კიხოტივით თვითმარქვიას უფრო ჰგავს, ვიდრე ნამდვილ მეფეს – ჩვენ ვერ ვხედავთ მისი ძალაუფლება სადმე ვრცელდებოდეს, ვხედავთ უბრალოდ ადამიანს, რომელიც დადის და აცხადებს, რომ მეფეა :დ (მოგვიანებით ვხედავთ, რომ კამელოტიც მოდელირებულია :))). ვინც მას უჯერებს და აღიარებს მეფედ, სწორედ ისინი მიჰყვებიან რაინდებად და შემდეგ თასის ძებნაშიც მონაწილეობენ. რაც შეეხება ამ რაინდებს – სერ რობინს ძალიან უნდა, რომ მამაცი იყოს, მაგრამ სამთავიანი გოლიათის ეშინია და, რა ქნას, გარბის. ლანსელოტი თავქუდმოგლეჯილი გარბის, რომ პრინცესა იძულებითი ქორწინებისგან გადაარჩინოს, ხელში კი პრინცი შერჩება. ფილმის ფინალი კი საბოლოოდ გვარწმუნებს იმაში, რომ ”დიადი მიზანი” მხოლოდ ილუზია და ფიქციაა. ასეთი სევდიანი ბოლოს მიუხედავად ეს რაინდები მაინც ყველაზე ღირსეული ხალხია.
ჯიჯღინა ბლოგი 